15 aug 2023
Eerste Lijn
Getuigenis
Interview
Project
Sensibilisatie
Image
David Vergucht.jpg

In het derde projectjaar van #CAVAsa is één van de doelstellingen te analyseren hoe het project wordt toegepast in de deelnemende apotheken. Zo kunnen we nagaan of het beschikbare materiaal voldoende is voor de apotheker om psychosociale noden met patiënten te bespreken en waar er eventueel verbeteringen kunnen gebeuren. Apotheker David Vergucht heeft al actief enkele van zijn patiënten aangesproken wanneer hij een dergelijk probleem opmerkte.

We kregen een beknopte blik in zijn mening en ervaring bij het aanspreken van zijn patiënten over hun kopzorgen. De vertrouwensband tussen de apotheker en de patiënt is volgens hem een goede basis voor deze dienst. Daarnaast maakt de kleinste moeite die de apotheker hierrond doet vaak een groot verschil.

 

Waarom ben je mee aan boord gegaan met het project CAVAsa? Wat trok je aan? 

Mensen die bij ons in de apotheek komen, weten al lang dat wij altijd klaarstaan met een luisterend oor. Vaak zaten we toch met het probleem dat ook wij niet wisten waar deze mensen terecht konden. Ze werden dan doorverwezen naar hun huisarts en we merkten dat deze ook niet altijd wist waar de oplossing precies zit. Bij dit project kunnen we de mensen gericht doorsturen naar het CAW, waar men met diverse problemen en vragen een oplossing kan geven. Zo zijn we nu zeker dat onze patiënten de hulp krijgen die ze nodig hebben.

Onze tussenkomst voor de patiënten die het nodig hebben, is zeer wisselend. Dat kan gaan van deugd hebben dat er eens iemand luistert, tot het bieden van concrete oplossingen voor een probleem dat ze ervaren. De vertrouwensband die we voorheen al hadden, wordt zo alleen maar sterker.

 

Wat zijn sommigen van de psychosociale noden in patiënten die je wel eens ziet terugkomen? Was dat al het geval voordat je in het project stapte? 

Zoals veel andere apotheken, zagen wij tijdens de voorbije coronaperiode de psychosociale noden van onze patiënten sterk toenemen. Voor we in het project stapten, stonden onze antennes wel al open en vroegen we vaak aan mensen hoe het echt met hen ging. Sinds we het project bij onze patiënten bekend maakten, merken we dat er nog meer mensen speciaal naar de apotheek kwamen omdat ze met een dergelijk probleem zaten. Die problemen zijn zeer divers. Financiële problemen komen voor, maar ook eenzaamheid, moeilijkheden in het gezin, traumatische gebeurtenissen, verslavingen en anderen.

Uiteraard gaat dat niet om een massa mensen maar eens men weet dat ze bij jou terecht kunnen, zie je toch wel dat omgaan met welzijnsproblemen een plaats krijgt in de apotheek.

 

Hoe zou jij je collega apothekers motiveren om mee te doen met het initiatief? Welk advies zou je geven aan collega’s die twijfelen? 

#CAVAsa zorgt ervoor dat je met een minimum aan tijdsinvestering het maximum kan betekenen voor je patiënt. Iedereen van ons luistert wel eens naar de verhalen van de patiënten, maar je kan niet ieders probleem oplossen. Na het luisteren stopt het meestal. Hier kan je eenvoudigweg mensen informeren over het bestaan van het CAW, een folder meegeven of indien nodig snel zélf aanmelden als ze dat wensen. Jouw inspanning is dus niet zoveel groter dan anders en maakt toch het verschil voor de patiënt. Het CAW contacteert de patiënt, ze nemen hun tijd, zetten alles op een rijtje en bekijken welke hulp mogelijk is. Je bent dus zeker dat je patiënt geholpen wordt en hij of zij zal tevreden zijn dat jij hen geholpen hebt. En tevreden mensen komen vaak terug. Dus het is zeker het proberen waard.

 

Wat zijn volgens jou nog mogelijke verbeteringen waar het project aan kan werken in de toekomst? 

Voor de patiënten die we effectief doorverwijzen naar het CAW zou het goed zijn als we wat meer feedback kunnen krijgen. Momenteel loopt dat nog niet vlot genoeg. Als we ze zelf via de website aanloggen, zou het duidelijk moeten zijn dat ze doorverwezen zijn door de apotheek en zou feedback mogelijk moeten zijn binnen bepaalde grenzen. We hebben ook een gedeeld beroepsgeheim. Van mensen die van ons een verwijskaartje mee krijgen, zijn we natuurlijk niet zeker of het wel duidelijk is dat wij ze doorverwijzen. Ze kunnen bijvoorbeeld ook zelf bellen op jouw aangeven, maar als ze dan niet vermelden dat ze doorverwezen werden, kunnen we natuurlijk ook geen feedback krijgen. Het is wel zo dat we van de mensen zelf te horen krijgen nadien dat het weer beter gaat en eigenlijk draait het vooral daarom.